For English translation scroll down


Link for pictures Pattaya: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/PattayaThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPnF_5m3i_Tq4AE&feat=directlink

Ko Samet maak je klaar!

2,5 week zijn alweer voorbij sinds dat we aangekomen zijn in Pattaya. De tijd zit er al weer op voor ons. Maar voordat we naar het volgende uitkijken zullen we jullie eerst invullen over afgelopen week.

De dag na de laatste blog was een heel bijzondere dag. Ons team was opgesplitst, de helft ging zoals gewoonlijk naar ‘My Fathers House’ om de hele zaterdag met de kinderen te zijn. De andere helft had de kans om naar een sloppenwijkkerk te gaan. In het Thai heet het ‘De kerk waar de harten samenkomen’. Het is een kerk gevestigd midden in een sloppenwijk waar vrijwilligers van het Mercy Center langsgaan met voedselpakketten (iets waar wij de afgelopen dinsdag/donderdag bij geholpen hebben) en zelfs wonen om de mensen te ondersteunen. Ze hadden ons de vrijheid gegeven om zo veel mogelijk toe te voegen aan de dienst. Uiteindelijk hebben we een preek verzorgd, de aanbidding geleid en zondag school voor de kinderen geleid. Het was een lief klein kerkje wat in iemands achtertuin gevestigd was. Ze hadden het bekend gemaakt dat wij zouden komen, dus er waren rond 15 mensen waarvan er ook nog 1/3 niet christelijke mensen. Na al onze invulling aan de kerkdienst was er de mogelijk voor de mensen om te reageren. Er zijn die dag 3 mensen tot geloof gekomen!! Geweldig om mee te maken! Heel serieus hebben de mensen de keuze gemaakt en hebben we voor ze kunnen bidden. God heeft ons die dag echt gebruikt om mensen die twijfelden of hoop nodig hadden even dat extra duwtje in de rug te geven.

Gelukkig is er voor ons ook de mogelijkheid om op te laden. Elke zondag zijn we hier naar de kerk geweest. De Victory Church wordt geleid door Pastor Fred & Dianne die ook het Mercy Center opgezet hebben. Daarnaast hebben we ook elke woensdag de aanbidding en voorbede tijd gevolgd die door de Victory Church wordt georganiseerd. Afgelopen woensdag hebben we zelfs voorbede gedaan voor de stad Pattaya. Het was erg krachtig vooral doordat we het lied zongen ‘Greater things has yet to come in this city’, dit lied is namelijk speciaal geschreven voor Pattaya. Door dit te doen wordt je elke keer bemoedigd hoe belangrijk voorbede is en dat we hiermee een weg vrijmaken voor al het goede werk wat er is.

De afgelopen week hebben we ons veel vermaakt bij ‘My Fathers House’. In de ochtend praktisch werk en wanneer de kinderen thuis komen van school lekker met ze spelen of helpen met hun huiswerk. Heerlijk om ze te zien spelen en dat dit echt hun thuis voor ze is.

Zaterdag was onze laatste dag in ‘My Fathers House’, dus daar hebben we ook echt een feest van gemaakt. We hadden het thema ‘A Fathers Love’ met daarbij knutselwerkjes, een lekkere break tussendoor, clowning, gezicht verven, Bijbelverhaal van de verloren zoon met als klapper een festijn van spelletjes wat ze af konden gaan per station. Stoelendans, hinkelbaan (zelf geverfd tijdens praktisch werk), waterbowlen en springtouwen met waterballonnen. Geweldig om de gezichten van de kinderen te zien, ze wilden overal bij helpen en waren enthousiast om alle spellen te doen. Vooral bij het gezichtverven. Dan denk je dat wij die kinderen een mooi plaatje geven. Maar ze waren veelste enthousiast om onze gezichten te verven, wat met uiterste concentratie gedaan werd.

Dan blijven alleen de zondag en de maandag nog over. Zondag gaan we weer naar de kerk, waar we ons drama mogen laten zien en we de zondagschool mogen leiden. Aan het einde van de dag gaan we uit eten met wat mensen als afscheidsdiner. Want maandagmorgen vertrekken we naar Ko Samet! Een eiland ongeveer 2 uur van Pattaya af, waar we met bus en boot zullen moeten komen. Hier aangekomen begint onze debriefing week. We zullen onze outreach gaan evalueren en ons ook weer klaarmaken voor thuiskomst. Wel gek allemaal hoor, maar we laten het lekker over ons heen komen en gaan heerlijk genieten van de laatste week in Thailand.

Dit is dan onze laatste blog. Al de overige gedetailleerde informatie moeten jullie ons maar individueel vragen. En alle lezers zijn natuurlijk van harte uitgenodigd op de reporting service. Dit is 16 juni, ergens in de middag (tijd volgt). We willen jullie echt van harte bedanken voor het volgens van onze blog en voor het bidden voor de groep. We waarderen het echt en begrijpen hierdoor zeker de waarde van het feit dat de thuisbases op de hoogte is van wat wij hier allemaal doen.

God bless,

Het Mercy and Justice Team

Our schedule for the last week:

-          3^rd of June: Church and goodbye diner

-          4^th of June: Leaving Pattaya – arriving in Ko Samet

-          7^th of June: Leaving Pattaya – arriving in Bangkok

-          7^th - 8^th of June: Enjoying the day in Bangkok hopefully with some friends we made there, we are staying at the YWAM base there.

-          8^th of June: In the evening we leave Bangkok by airplane and fly on our way back to Holland.

-          9^th of June: We will arrive at 11 hours in the morning at Schiphol.

Ko Samet here we come!

I write this on the day before we leave Pattaya. 2,5 weeks already has past since we arrived here and our time here is over. But first we will tell you what happened last week.

The day after our last blog was a real special day. Our team split up, one half went to ‘My Fathers House’ as usual on Saturday. The other half had the chance to go to a slumchurch. In Thai it is named: ‘The Church where the hearts come together’. The church is in the middle of a slum where volunteers of Mercy Center go to deliver food packages (something we helped with the past Tuesday and Thursday) but also living there to support the people. They gave us the freedom to add as much to the service as we wished. Eventually it came down to a sermon, we did the worship and lead the program for the children. The church is a small space in somebody’s backyard. They made it know to the people around that we would come, so there were about 15 people there of which 1/3 was non-christian. After we did our part en everything was translated, people had the chance to react. Eventually this led to the part where 3 people gave their lives to Christ! Amazing to experience something like this. The people were very serious about this and we could pray for them. God really used us that day to give the people who were doubting or needed hope, to give them this encouragement and extra push to really make a choice!

Luckily we also have time to recharge. Every Sunday we go to church. The Victory Church is being run by Pastor Fred and Dianne, they also lead the Mercy Center. Next to this we have worship and intercession every Wednesday, which is also being facilitated by the Victory Church. Last Wednesday we even did intercession for the city Pattaya. It was really powerfull, especially when we sang the song ‘Greater things have yet to come in this city’, because the song is written for Pattaya! By doing this we get encouraged every time how important intercession is and how we can make the way free for people doing all the good work.

The past week we were mostly at ‘My Fathers House’. In the morning doing practical work, but when the kids are home we make time to play with them or to help them with their homework. It is really comforting to see that this is really their home for them.

Saturday was our last day at ‘My Fathers House’, so we made a party out of it. We had a theme which was ‘a Fathers love’, we did craftswork, bought the kids some snacks, clowning, facepainting, biblestory about the prodigal son. We ended with a bang; a festival of games where the kids could go through as a team. We had chairdance with music, hopscotch (which we painted our selves), water bowling and jumprobe with waterballoons. Amazing to see the faces of the kids. Ofcourse they wanted to help with everything and they were so excited doing all the games. Especially the facepainting was a success. But in stead of us painting their faces, they were way more interested to paint our faces. Which was done with a great deal of concentration.

Then we only have the Sunday and the Monday left. Sunday we go to church again, where we are able to show our drama and can lead sundayschool. At the end of the day we go out to diner with some people we have met here as a going away party. Because Monday morning we leave for Ko Samet! An Iland around 2 hours away from Pattaya, were we go by bus and boat. When we arrive here our debriefing week will start. We will evaluate our outreach, but also look forward how it will be when we go home. It’s kind of crazy to think about all that already. But we will see how everything goes, but for now we are still going to enjoy our last week here in Thailand.

This will be the last blog. All our detailed information you should ask us individually. And all you readers are also invited to come to our reporting service. This will be the 16^th of June, somewhere in the afternoon (time will follow). We want to thank you for following us and praying for us. We really appreciate this and understand the importance of our homebase being updated about what is going on.

God bless,

Het Mercy and Justice Team

Scroll down for English translation!


Link for pictures: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/PattayaThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPnF_5m3i_Tq4AE&feat=directlink

De laatste loodjes

Ondertussen zijn we al weer 10 dagen in Pattaya. De hele reis ging eigenlijk best snel en vroeg in de ochtend werden we al opgehaald door onze contactpersoon van het Mercy Center. Voor in Pattaya is dit onze prioriteit met dienen. Het is een christelijk kinderhuis voor kinderen die van de straat zijn gehaald vanwege verwaarlozing of omdat het weeskinderen zijn. De allereerste keer dat we de kinderen zagen zei al genoeg voor ons. We kenden ze nog maar net of ze hingen al helemaal tegen ons aan. Ze hebben echt veel liefde en aandacht nodig, wat ze krijgen in het huis. De meeste kinderen hebben geen ouders of in ieder geval geen vader. Dus wat heeft de staff gedaan. Het huis heet ‘ons Vaders huis’. Dus wanneer de kinderen van school komen kunnen ze in ieder geval zeggen dat ze naar hun Vaders huis gaan.

Vaak gedurende de dag zijn wij in Ons Vaders Huis om te staff te helpen met het bezig houden van de kinderen. Het mooie aan de christelijke organisaties hier in Pattaya is dat ze elkaar echt gevonden hebben. Ze werken veel samen of verlenen hulp aan elkaar. Voor ons een grote kans want zo heeft het Mercy Center ons in contact kunnen brengen met het Tamar Centre. Een organisatie die alles in haar werk stelt om vrouwen uit de bars te krijgen in Pattaya. Wij dachten alles al gezien te hebben hier in Bangkok, maar ook hier zijn ontiegelijk veel bars. En het is veel minder verscholen dan in Bangkok. Elke straat naar het strand heeft alleen maar bars met ontzettend veel meisjes of jongens die hun lichaam verkopen aan voornamelijk buitenlandse mannen. Ons werk is hetzelfde als in Bangkok alleen wat meer gedetailleerd: We praten met de meiden, we bouwen relaties, spelen spelletjes met ze (pool, jenga) en we mogen ze ook uitnodigen voor Engelse les wat gegeven wordt in Tamar Centre elke week. Wanneer ze geïnteresseerd zijn mochten we ze ook uitnodigen voor een ‘feest avond’. Wanneer dit het geval wat dan zou het Tamar Centre ze ‘vrijkopen’ voor een avond en met ze een gezellig avond hebben met eten, spelletjes en liedjes. 

Verder zijn onze weken gevuld met spannende dingen. Het volgende stuk is altijd leuk voor de ouders om te lezen: We zijn naar de gevangenis geweest! Gelukkig zaten we aan de goede kant van tralies, al zijn we ook 1x echt helemaal naar binnen gegaan. Elke Dinsdag en Donderdag hadden we de kans om zowel naar de gevangenis te gaan als naar de sloppenwijken.

De gevangenissen die we bezochten waren bewaringscellen. De mensen moesten daarin wachten totdat hun proces verder ging. Dit kon tot een week of iets langer duren. Verwacht nu niet de gevangenis die we in Nederland hebben. De grootte was twee keer zo klein en er zaten wel 10 x meer mensen in dan we gewend waren. Dat was dus zeker wel even een shock de eerste keer. Wanneer we daar waren deelden we water en brood uit, omdat ze daar op een dag weinig kregen en het was daar zo warm! Als mensen het wilden, hebben we voor ze gebeden. Soms was het wel even schrikken, zo zie je ineens een moeder met een klein kind daar of een buitenlander (wat blanke man inhoudt). Maar vaak waren het gewoon Thaise mannen en vrouwen. We hebben al heftige ervaringen gehad daar: aanbidding midden in de cell en mensen die Jezus aangenomen hebben. Dit alles doen we omdat we die mensen ook Hoop willen geven en een betere toekomst.

Om de sloppenwijken te bezoeken is ook een ervaring. Maar wat je verwacht is de waarheid. Het zit recht naast mooie hotels of grote huizen. Allemaal houten hutjes naast elkaar met een hoop vuilnis. Mercy Center brengt hun eten (rijst, noodles, olie, sardientjes en wat te drinken). Ze proberen zo veel mogelijk vuilnis te verbranden om het zo schoon mogelijk te houden. De mensen die daar wonen hebben echt een gezicht dat een verhaal verteld, in alle lijnen zit wel een ervaring. Wat het best zielig maakt soms. Gelukkig vinden we hoop overal waar we komen, zo ook hier. In een van de sloppenwijken zijn ze een kerk begonnen. Er is daar een vrijwilliger die daar woont, om de mensen te helpen overleven en sterk te blijven. Echt heel krachtig om te zien. Het toffe is dat aankomende Zondag wij de kans hebben om mee te helpen met de dienst. We zullen er gaan preken, de aanbidding leiden en kinderactiviteiten opzetten.

God heeft ons echt gezegend in deze plek. Een van de dingen die we gebeden hebben in de 24uurs gebedsdag was dat Hij de mensen klaar zou maken op deze plek en dat we mensen mochten aanraken. We hebben al vanaf het begin gemerkt dat we hier met veel ongelovige mensen hetzelfde werk mogen doen en hopelijk echt als getuigenis mogen rondlopen. Met hun praten, ervaringen delen en gewoon naast hen leven elke dag heeft hopelijk een effect op hun wat alleen maar positief kan zijn.

Het is nu nog maar twee weken, voordat we weer vertrekken naar Nederland. Willen jullie alsjeblieft bidden voor doorzettingsvermogen en enthousiasme voor de laatste weken. Ook voor kracht en energie, ons team is erg moe. Maar we blijven vasthouden, want het is Hij die ons elke dag weer opnieuw de kracht zal geven om door te gaan!

English translation

The last mile

In the meantime we are already 10 days in Pattaya. De whole trip from Chiang Rai to Pattaya went well and quick, and early in the morning we were pickup by our contactperson from Mercy Center.

This is our first priority ministry. It is a Christian children’s home for kids who’ve been pick off the street because of neglect or because they are orphans. The first time we saw the kids was already a statement, most of them were hanging on to us when we barely knew them. They all need a lot of love and attention. Which they get in the home. Most of the kids don’t have parents or at least no father. So they called the home ‘our Fathers house. So when the kids are at the school at the end of the day they can at least say that they are going to their Fathers house.

So mostly during the days we are at Our Fathers House, helping the staff with entertaining the children. The cool thing about the Christian organizations here is that the really found each other. So a lot are working together. For us a great opportunity because the Mercy Center could bring us in contact with our next ministry Tamar Centre. A organization which puts all her work in getting women out of the bars here in Pattaya. We already thought we saw everything in Bangkok, but here there are also a lot of bars! And it’s much less hidden than it was in Bangkok. Every street to the beach is a bar street who has many many girls or boys there selling their bodies to mostly foreign men. Our job is the same as in Bangkok but with a little bit more detail: We talk to the girls, make relationship, play games (pool, jenga) with them and we can invite them for English lessons given every week. When they are interested we could also invite them to a ‘party evening’. In that case Tamar Centre would ‘buy’ them free for the evening and have a nice evening with food, games and songs. 

Further our weeks are filled up with exciting stuff. The next part is nice for parents to read: We went to prison!! Luckily we were on the good side of the bars. Every Tuesday and Thursday we are able to go as well to prison for a ministry as to the slums.

The prisons we visit are holding cells. People have to wait there until their process continues. Which can take up to a week. Now don’t expect a prison as we have in Holland. The size is twice as small here en there are probably 10 times more people in it! The first time you are really like.. wauwh. We were there to hand out water and bread because they don’t get much there and it is so hot! If people were willing we would pray for them. Sometimes it’s a bit shocking, you would see a mother with her small kid or a foreigner there. But mostly they are all Thai women and men. We’ve already had quite the experiences there; singing worship in the prison and people getting saved! All because we try to give them Hope and a better future.

The slums is also a experience on it’s own. What you already suspect is the truth. It is right next to beautiful hotels or big houses. All wooden shacks, clustered together with a lot of trash hanging around. Mercy Center brings them food as in rice, noodles, oil, sardines and something to drink. They try to burn as much trash a possible so it stays as clean as it can be there. The people really have a story written on their face, in all their lines. Which makes it really sad sometimes. Luckily everywhere we go, we have found hope somewhere. Also in this place. In a slum they started a church. There is a volunteer living there, helping the people to survive and stay strong! Powerful to see! And the cool thing is, on Sunday are we able to go there and help with the service. We will do the preaching, the worship and have kids activities.

God really has blessed us in this place. One of the things we have prayed for in the 24 hours prayer day is that He would make people ready in this place and that we could touch people. From the beginning we have noticed that we are able to work with a lot of non-believers, doing all the same ministries and really being a testimony for them. To talk with them, share experiences and to live with them every day has hopefully a strong effect on them which can only be positive.

It’s only two weeks from now, before we leave to go back to Holland. Please pray for endurance and enthusiasm for the last weeks. Also for strength and energy because everybody is really tired. But we keep holding on because it is He who will give us the strength every single day!

Scroll down for English translation!


Link for pictures: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

Dahaag Chiang Rai

Na de korte blog van vorige week zal deze blog het zeker goed maken. Er zijn al weer een hoop nieuwe foto’s geupload dus vergeet niet te kijken! Zo kunnen jullie zien hoe we onze laatste week hier in Chiang Rai beleefd hebben. Dinsdag de 15^e hebben we weer een leuke busrit gepland van ongeveer 15 uur. Als het net zo’n luxe bus was als de vorige keer dan komt het zeker goed.

Aan de ene kant zijn we verdrietig omdat we deze plek gaan verlaten. De natuur is hier ontzettend mooi en hier hebben we dan ook vol op van kunnen genieten. Het is hier heerlijk rustig (wanneer je al het blaffen van de honden en de hanen niet meerekent ;-). Maar aan de andere kant zijn we ook zeker enthousiast om naar Pattaya te gaan. Niet vanwege al het toerisme en het strand.. okay misschien een beetje, maar ook voor de nieuwe bedieningen en de nieuwe mensen die we zullen ontmoeten.

De bedieningen die we hier in Chiang Rai gedaan hebben waren zeer verschillend, wat ten smaak viel in het team. Het enige probleem is dat we soms toch tegen wat communicatie problemen aanliepen. Onze dagprogramma veranderde nog wel eens wat ons team dwong om zo flexibel mogelijk te zijn. We moesten echt in ons hoofd houden dat we hier waren om Gods werk te doen en niet een eigen plaatje ervan te maken. Er was bijvoorbeeld een incident waarbij we ons voorbereid hadden om een hele dag een kinderprogramma te leiden. Daar aangekomen kregen we niet eens te kans om de kinderen te zien (wat overigens heel begrijpelijk was), maar we mochten praten met de leiders van de school en voor hun bidden. Wat natuurlijk ook mooi was, maar anders dan verwacht. Hierdoor leren we wel om onze focus op Hem te houden, zodat hij ons kan laten zien wat Hij voor deze dag in de aanbieding heeft. We doen namelijk alles voor Zijn glory, dus we zouden nooit teleurgesteld hoeven te zijn.

Om naar elke bediening te kunnen, gingen we altijd in onze mooie pickup truck. Deze ritjes duren vaak een tijdje (30min. – two hours), maar zowel voorin als achterin de truck was het altijd gezellig. We kunnen heerlijk genieten van de natuur; we hebben veel bergen gezien waar we doorheen gereden zijn om bij ‘hill tribes’ aan te komen. Het was ook een perfecte tijd om gewoon lekker worship te houden en God te aanbidden.

In de afgelopen week hebben we het volgende gedaan:

-          We hebben een opvanghuis voor kinderen bezocht die geïnfecteerd waren met HIV+

-          We zijn naar de Chiang Rai YWAM base geweest en hebben geholpen met tuinieren, wat ons een   paar mooie blaren gaf.

-          We hebben een opvanghuis bezocht voor vrouwen die misbruikt zijn.

-          We hebben een kerk bezocht, hoog in de bergen met christenen die in de zogenaamde hill tribes wonen. Daar mochten we een uur zondagsschool met de kinderen vullen, Rachel heeft daar een krachtige getuigenis gegeven en Elise volgende haar op met haar eerste preek! Na de kerk hadden we de kans om te bidden voor mensen uit de kerk die in een auto ongeluk gehad hadden. Vervolgens hebben we geluncht bij andere mensen uit de hill tribe. Zeker een gezegende dag.

Onze grote dagtrip in Chiang Rai was wanneer we naar een school gingen, hoog in de Bergen om mee te helpen met een jeugdkamp. Ze hadden ons verteld dat we een programma mochten leiden voor 100 kinderen. Daar aangekomen kwamen we er achter dat er wel 500 kinderen aanwezig waren. Gelukkig konden wij ook meedraaien met het programma van de school zelf. We hebben hier de kans gehad om ons drama en dans te laten zien, wat ontzettend cool was. Dit was onze grootste publiek tot nu toe! Alleen recht voordat we ons drama wilde beginnen, kregen het team te maken met geestelijke strijd. Er was iets in het programma wat voor Thaise cultuur vrij normaal is, maar de westerse cultuur en vooral christenen zien dit als iets onnatuurlijks. Het was echt minuten voordat we zouden opgaan voor dit grote publiek. Iemand probeerde ons zeker bang te maken. Maar we hebben volgehouden, we hebben gebeden en voorbede gedaan en we zijn er gaan staan en toch ons drama opgevoerd. Gedurende de drama werd het steeds stiller en stiller en aan het einde kregen we een groot applaus. Dus we hopen en bidden echt dat het zeker veel harten geraakt heeft.

Momenteel zijn dit belangrijke gebedspunten voor ons team:

-          Dat de Thaise cultuur mag veranderen. Mannen zijn hier opgevoed om zich veel vrouwelijker te gedragen dan gezond is. Zelfs als ze het zelf niet willen, word het soms van ze gevraagd.

-          Dat we kracht mogen krijgen om te blijven op staan tegen geestelijke strijd.

-          Bid voor meer vuur en passie in het team.

-          Om een goede focus te hebben op Hem in plaats van onze eigen plannen te maken.

Van zondag tot maandag, onze laatste paar dagen in Chiang Rai hebben we een 24uurs gebedstijd ingelast. We hadden veel punten waar we graag voor wilde bidden. Ook voor de geestelijke strijd die we ervaren hebben, vonden we dit een goede zet om te doen. Het is een mooie tijd geweest voor ons team maar ook individueel. Natuurlijk helpt het heel erg dat we hier een aparte boomhut voor konden gebruiken.

Onze focus is op God en we willen dat Hij ons leidt. Om tijd met Hem te besteden en still te zijn voor Hem, geeft het Hem de ruimte om ons te leiden en om tegen ons te spreken.

Dank jullie allen voor jullie gebed voor ons team en voor jullie betrokkenheid. Maar we hebben nog steeds een maand te gaan, waarin we alles zullen geven wat we hebben!

Bye Bye Chiang Rai

After the short blog of last week this blog will make it right ;-). A lot of new pictures have been uploaded! So see how we have spend the last week here in Chiang Rai. Thusday the 15th we have another fancy bus ride planned of around 15 hours. As it is as luxurious as the way over here we will be just fine.

At one hand we are sad for leaving this place. The nature is amazing and we were able to enjoy a lot of that. It is quiet here (if you don’t calculate the dogs and roosters with that). But at the other hand we are excited to go to Pattaya. Not because of all the tourisme and the beach.. okay maybe a little bit, but there are new ministries we can do and new people we can meet!

The ministries we did here in Chiang Rai were very diverse, we liked that. Only sometimes we kept stumbling over communication problems. Our schedule during the day changed sometimes which forces the team to be as flexible as possible. We really have to keep in mind that we are here to do Gods work and not work we would like to do. For instance it happened that we had prepared a whole program for the day and that we weren’t even able to see the kids but only talk to the leaders and pray for them. Which was also very interesting but disappointing at some times. But because of that we learn to keep our focus on Him, so He can show us what He has in store for us today. Because everything we do is for His glory, so why be disappointed?

To go to every ministry we drive there in our nice pickup truck. The trips take a long time, but we have fun together. We can enjoy nature; a lot of mountains we go through to get to villages, but also just having worship time in the truck helps us to stay focused.

In the past week we have done the following:

-          We have visited a children’s home who are infected by HIV+

-          We have been to the Chiang Rai YWAM base and helped with some gardening which gave us some nice blisters.

-          We visited a shelter for women who have been abused

-          We visited a church up in the mountains for hill tribe Christians. We were able to do Sunday school for an hour with very shy kids, Elise did her first preaching there and Rachel shared a very powerful testimony! After church we had the chance to pray for people who got in a car accident and to have lunch with other hill tribe people. Really a blessing day!

Our big outing for Chiang Rai was going to a school up in the mountains where there was a Youth camp going on. They told us we had to make a program for 100 kids. When we arrived we got told that there were over 500 children there. Luckily we could adapt to their program. But we had the chance to show as well our drama as our dance, which was our biggest crowd so far! Right before we did our drama we really experienced some heavy spiritual warfare. The Thai culture is different in many ways and because of that we see a lot of things that for us are not normal. But it was minutes before we would go up to do our drama for that many people. Somebody really tried to scare us. But we stood our ground, we prayed and did intercession, and we got up and did our drama anyway. While we played out our drama it became more and more quiet in the room and at the end we got a big applause. We hope that it really touched a lot of hearts.

These are big prayer points for our team right now:

-          Thai culture to change. Men here are raised up to act very feminine, even when they don’t want to.

-          Giving us strength to stand up against spiritual warfare.

-          Pray for more fire and passion

-          To keep a straight focus on Him in stead of making our own plans.

From Sunday until Monday, our last couple of days in Chiang Rai we held a 24 hours prayer time. We just had a lot of points we wanted to focus on and because of spiritual battle most of us experience, 24 hours was a good time to start with. That time has been really good for the team and individually. Of course it helps that we have a separated tree house which we can use for this.

Our focus is on God and we want Him to guide us. To spend time with Him and be quiet for Him we give Him the space to guide us and to speak to us.

Thank you all for praying for our team and being involved. But we still have a month to go and we will give it our all!

https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

New photo's have been uploaded!

Already a week has gone by. Still enjoying Chiang Rai a lot! But we also had a chance this week to go to Chiang Mai for a real Thai wedding. It was a friend of our translator. Really cool to experience :). We've also had the change to visit our first village here. The people are so friendly and it is really nice to play with the kids. Because a lot of them work already, so it is nice for them to relax. In the meantime some of the kids in our house have arrived from their villages. They live with us on the property and we get to spend a lot of time with them doing bible study in the morning, teaching them English at night and in between they even help painting or making lunch. Real hard workers.

You can also see some pictures of queensday. Even in Thailand we are still proud to be a dutchie. We had orange food that day, painted our faces with our flag, but the funny thing was that only the foreigners thought of bringing a orange shirt.

Miranda (our pastoral visit) has arrived the second of May. We were very pleased to see her, but also because she brought mail from Heidebeek. Everybody got a stack of letters. So with this we wanna say thank you all so much for sending something and thinking of us.

Everything is going great. Coming up is visiting some more villages and hopefully finally riding a elephant! Margrets birthday is sunday, so don't forget! We will do some more teaching and having fellowship with this family.

Enjoy the pictures

Scroll down for English translation!

Van Bangkok naar Pattaya naar Chiang Rai

Dus onze laatste update was vlak voordat we naar Pattaya gingen op Jeugdkamp met onze kinderen van de school. Het was een zwaar weekend voor ons team. Allereerst zijn we deze week naar drie verschillende plaatsen gereisd (Bangkok, Pattaya, Bangkok, Chiang Rai). Ten tweede omdat één van onze teamleden in het ziekenhuis eindigde.

Onze Priscilla voelde zich al de hele week niet lekker en vrijdag (wanneer de laatste blog geschreven is) viel ze bijna flauw terwijl we net naar de film geweest waren. Gelukkig met wat hulp van hele aardige mensen die toevallig Nederlands waren hebben we haar veilig en wel naar het hotel terug kunnen brengen. Maar na een paar uur voelde ze zich nog steeds beroerd en werd het eigenlijk alleen maar erger. Een ambulance heeft haar opgehaald en haar naar een erg professioneel ziekenhuis gebracht waar ze haar te horen kreeg dat ze uitgedroogd was. Ze heeft heel veel moeten rusten en kreeg ook een infuus om weer beter op krachten te komen. Het moeilijke was alleen dat ze in het ziekenhuis moest blijven terwijl wij naar Pattaya gingen. Gelukkig heeft ze erg goede doktoren gehad en is Margret het hele weekend bij haar geweest.

Ondertussen was de rest van ons team onderweg naar Pattaya (een busrit van 2 uur). Helaas hebben we Priscilla en Margret achter moeten laten, maar we waren wel blij dat we nog een paar dagen hadden met de kinderen. Het gave in het weekend was dat er 17 mensen (zowel kinderen als volwassen) gedoopt zijn! Lindsay was één van de 17! Pattaya ligt aan de zee, dus al deze 17 mensen werden gedoopt in de Golf van Thailand. Geweldig beeld om te zien!

Op maandag hebben we afscheid moeten nemen van al onze nieuwe vrienden van Bangkok en zijn we op weg gegaan naar Chiang Rai. Gelukkig met het hele team (na een heel weekend rusten was Priscilla sterk genoeg om met ons mee te kunnen en het gaat nu al stukken beter met haar!). Naar Chiang Rai was een busrit van wel 10 uur, helemaal naar het noorden. Midden in de nacht van de 23^e naar de 24^e van April hebben we onze eerste verjaardag in het buitenland gevierd; Lisette is nu 24 jaar!

7 uur ’s ochtends zijn we aangekomen met onze mooie bus in Chiang Rai. Voor de komende drie weken hebben we onze vertaler, Pang met ons. We kennen haar al van onze 1^e 3 dagen in Bangkok. We hebben een vertaler nodig, omdat de eigenaars in ons nieuwe huis maar een beetje Engels spreken. Chiang Rai is ook een stad, maar zo veel kleiner dan Bangkok. We wonen nu met een voorganger en zijn familie die echt een geweldig mooi huis hebben wat lijkt op een boerderij, een Thaise boerderij. Ze hebben 10 honden, een hele boel kippen en bijna alles wat je in de tuin vind kun je eten. Dus we genieten enorm van de natuur, wat jullie natuurlijk mooi terug kunnen zien op de foto’s. Nieuwe foto’s zijn geupload, enjoy!

De laatste paar dagen zijn we erg druk geweest met lekker veel praktisch werk. Het is hier 41 graden overdag, dus jullie kunnen je wel indenken hoeveel we zweten hier. We proberen al het zware werk in de ochtend te doen, zodat we in de middag kunnen rusten. We hebben al geverfd, gezaagd en schoongemaakt en vandaag zijn we als een beloning wezen zwemmen! Onze timing was perfect want we kwamen precies in een storm terecht. Maar we zijn nog steeds als bikkels gaan zwemmen.

Vandaag was ook de dag dat we gedag moesten zeggen tegen één van onze leiders, die weer terug ging naar Holland. We vinden het echt heel jammer dat Jonathan moet gaan, maar we zijn hem zo dankbaar dat hij de moed had om met ons 9 meiden mee te gaan voor deze 4 weken. We gaan je echt heel erg missen!

Het internet is hier niet zo makkelijk bereikbaar als in ons hotel in Bangkok, maar het is nog steeds een mogelijkheid. Dus misschien zal het een beetje langer duren soms, maar updates gaan er komen! We maken hier namelijk ontzettend veel mee, maar we denken nog steeds aan jullie allen die thuis zijn. Hopelijk is dat voor jullie net zo J. Een hele fijne week toegewenst!


Link foto's: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

From Bangkok to Pattaya to Chiang Rai

So our last update was just before we went to Pattaya for Youthcamp with our kids from school. It was a very heavy weekend for our team. First because we travelled to 3 different places in one week (Bangkok, Pattaya, Bangkok, Chiang Rai). Second because one of our teammates ended up in the hospital.

Our Priscilla was not feeling well all week and on Friday, on the day the last blog was posted, she nearly fainted in a shopping mall. So with help from some friendly people who were by the way Dutch we got her safely back to our hotel. But after a couple of hours she still wasn’t doing fine and actually getting worse. An ambulance picked her up and brought her to a very professional hospital were they diagnosed her with dehydration. So she had to rest a lot and got a infusion to get her energy back. The hard part was that she had to stay in the hospital while we were going to Pattaya. Luckely she had very good doctors and Margret was with her the whole time.

In the meantime we were on our way to Pattaya (a bustrip of 2 hours). Sad that we had to leave Priscilla and Margret but happy to still have a couple of days with the kids. And the awesome part is that in that weekend 17 people (kids as adults) have been baptised. Lindsay was actually one of those 17! Pattaya has a beach, so all the people getting baptised happend right in the ocean! Awesome sight to see.

After a bittersweet goodbye to all our lovely new friends from Bangkok we left for Chiang Rai, luckely with the whole team (after resting for a weekend Priscilla could come with us and she is doing much better now). To Chiang Rai was a bustrip of 10 hours, all the way to the north. And in the middle of the night from 23th to 24th of April we celebrated our first birthday abroad; Lisette is now 24 years old!

At 7 o’clock in the morning we arrived with our nice bus in Chiang Rai. For these three weeks we have our translator Pang with us, we know her already from our first 3 days in Bangkok. We have a translator with us because in our new home the owners don’t speak a lot of English. Chiang Rai is also a city but much smaller than Bangkok. And the place we are staying is not even in the city but nearby in the countryside. We live with a pastor and his family who have a awesome home what looks like a farm, a Thai farm actually. They have 10 dogs, a lot of chickens and almost everything we eat you can find in their garden. It’s so amazing to go from a busy and big city to a quiet and peacefull place as this. So we are really enjoying the nature what you also will see in the picture. New ones have been uploaded, so enjoy!

The last couple of days we have been busy with a lot of practical work. It is 41 degrees celcius during the day, so you can imagine how much we sweat. We try to do all the hard work in the morning so in the afternoon we can rest. We’ve already been painting, sawing and cleaning, and as a treat we went swimming. Our timing was ‘perfect’ because we landed in the middle of a storm, but still we went swimming!! Today was also the day that on of our two leaders went back to Holland. Unfortunately we had to say goodbye to Jonathan, but we are so grateful that he had the courage to come with us 9 girls. We will miss you!!

The internet is not so accessible here as it was in Bangkok, but still doable. So it might take a little bit longer, but eventually it will come! Because how much we experience here, we also still think about all you guys at home. We hope it is the same for you J. Have a nice week!

Link photo's : https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

Songkran and more!

Scroll down for English translation!

Songkran en nog veel meer

Een geweldig gave feestweek hier in Thailand. Je moet je voorstellen dat beide kanten van alle drukke wegen hier in Bangkok volstonden met mensen die emmers water aan het gooien waren, waterpistolen leegschoten en voorbijgangers het gezicht besmeren met klei. In de straat blijven alle auto's en scooters gewoon rijden die vanaf de kant zowat aangevallen worden met liters water. Hun tegenaanval was rondrijden met pickup trucks vol mensen en een grote vriezer met ijskoud water wat teruggegooid werd. Aanvallen maar!!

(Sorry dat er niet zo veel foto's van zijn, maar onze camera's waren niet waterproof)

Dit heeft alles te maken met het nieuwe jaar wat afgelopen zaterdag begonnen is. Het water is een symbool voor het schoonwassen wat er allemaal in het afgelopen jaar gebeurd is en al de klei schijnt voor geluk te zijn. Helaas kom je er gewoon niet onderuit om droog te blijven of niet besmeerd of je moet je opsluiten in je huis (wat velen hier vast ook wel doen).

We hebben direct van deze gelegenheid gebruik gemaakt! Want iedereen had natuurlijk vakantie, dus voor ons was er deze week weinig op de school te doen. Hierdoor hadden we de mogelijkheid om in een ander gebouw van de organisatie een paar dagen te verven! Echt heel fijn om te doen en lekker bezig te zijn. En zeker voor een goed doel; het gebouw wordt gebruikt als werkplaats voor ex-prostituees die daar sieraden, jurkjes en tassen maken. Het helpt deze vrouwen om een normaal inkomen te hebben zonder hun eigen lichaam hiervoor in te zetten. Hierin hebben we ze dan ook goed kunnen steunen door half de winkel leeg te kopen ;-).

Na het verven hadden we geluk. Warm dat we waren, buiten kregen we een koud welkom met al het water. We hebben dan ook verder lekker genoten in het waterfeest! Vrijdagavond waren we uitgenodigd om bij Sophia, één van onze lieve contactpersonen te eten. Ze heeft haar getuigenis met ons gedeeld en het was geweldig om een avond samen met haar familie door te brengen. Ze stelt haar huis open, geeft ons haar tijd en moeite en we hebben haar echt mogen leren kennen als een liefdevolle, zorgzame, maar zeker ook humoristische vrouw. Samen met haar man hebben we ons klaargemaakt voor straatoutreach, onze volgende uitdaging voor dit weekend (Songkran). We hebben waterflesjes gekocht, etiketten gemaakt met daarop 'Jesus loves you'. Vooral in een land met een andere religie moet je met de simpele boodschappen beginnen, dat hebben we dan ook gedaan.

Het hele weekend is als zucht voorbijgegaan. Wel echt 3 dagen nat geweest door alle festiviteiten, maar dat was het zeker allemaal waard. Soms even met mensen kunnen praten, soms weet je ook niet wat het effect ervan is. Maar we vertrouwen op God dat Hij hiermee verder gaat, want wij doen het samen met Hem.

Door alle drukte was het heerlijk om maandag een dagje vrij te zijn. Zonder dat je het soms zelfs doorhebt ben je dan al weer 7 dagen achter elkaar aan het werk. Maar onze leiders zorgen goed voor ons, dus de vrije dag kwam als geroepen.

Wat voor ons ook een hele mooie bediening is, maar zeker uitdagend is het bezoeken van 'The red light district' oftewel het prostitutiegebied. Je komt als het ware echt in het hol van de leeuw. Dus van te voren zorgen wij ook echt dat er veel voorbede gedaan wordt en bescherming voor elkaar als groep en individueel. Samen met Jezus gaan we de straat elke keer naar binnen en hopen een lichtje te schijnen. Afgelopen dinsdag en woensdag hebben we dit helemaal zonder begeleiding gedaan voor het eerst. Wat spannend was, maar mooie uitkomsten gaf. Er waren vrouwen bereid om te praten. Natuurlijk moet je wel een drankje kopen (non-alcoholisch natuurlijk ;-)) anders kost het haar te veel geld en er wordt ook op deze vrouwen gelet. Maar het was voor ons een bemoediging om een bemoediging te kunnen zijn voor een paar van deze vrouwen. Het mooie is ook zeker dat hierin zo naar boven is gekomen dat een elk van ons een eigen taak heeft in het team. Sommige deden voorbede wanneer de verschillende teams de straat in gingen, dus in die tijd is er constant gebed. Binnen de team hebben mensen geleerd dat ze praters zijn of juist degene die observeert. Om dit uit te vogelen is zeker niet makkelijk, maar we zetten dapper door. Door het elke keer weer te proberen, lijkt het soms alsof je gecoached wordt door God. Hij laat je zien waar je klaar voor bent, of waar je soms te snel in gaat, wanneer je op Hem mag vertrouwen om te spreken of dat Hij je dingen wil laten zien door te observeren. Al met al een prachtige bediening waar we in Pattaya ook nog veel mee aan het werk zullen zijn.

Momenteel zijn we bezig met onze laatste dag lesgeven. We hebben genoten van de kinderen hier en vanochtend een heel lief afscheid van ze gehad in het Engels! Het gaat snel, maar we zitten alweer in onze derde week hier, zelf in de laatste paar dagen hier in Bangkok. De komende week ziet er als volgt uit:

Vanaf zaterdag (morgen) gaan wij met de kinderen hier op jeugdkamp in Pattaya! Ontzettend tof, want dit zou eigenlijk onze derde plek zijn waar we heen gaan, maar onverwachts komen we hier toch eerder. Het is namelijk maar 2 uurtjes rijden met de bus vanaf Bangkok. Hier hebben we de kans om naar het strand te gaan, een gezellige laatste paar dagen met de kinderen te hebben. Er worden zelfs rond de 17 mensen gedoopt in de zee, dus ook dat wordt een grote belevenis! Zondag zijn we weer terug en hebben we tot maandagmiddag te tijd om alles in te pakken en ons klaar te maken om richting Chiang Rai te zijn.

Gebeds- en dankpunten:

• Dat we alle mensen die we hier in Bangkok ontmoet hebben in ons hart mogen meenemen.
• Dat wij bewust zijn van de geestelijke strijd die er in onze gedachten kan zijn en hoe we hier tegen mogen vechten.
• Dat we persoonlijk en in teamverband gevormd worden door God.

Songkran and more


What an experience to be here in Thailand during Songkran! I think that nobody in our team had expected we would be in this situation. Imagine the following: Every busy street in Bangkok is covered with people trowing buckets full of water to all the people passing by (car or walking). Everywhere people had waterguns and clay to put on every face. A counter attack were pickup trucks driving around with twelve or more people in the back and freezers of icecold water. Let the battle begin!

(My appologise for not having more pictures, but our cameras weren't waterproof)

All of this has to do with the new year which has started last saturday. They use the water as a symbol for clensing your life and making it ready for the new year. And the clay.. they say it is a symbol for good luck. Trying to escape it is not possible! People who don't want to be wet are the biggest targets!

But we made good use of this situation. Everybody had holiday for a week, so for us there was not much to do at school. So we had the possibility to paint for a couple of days. It was so nice to be practical and for a good cause. The building was a workplace for women who worked at the bars and now found a living to make jewelry. This organisation has made it possible to help these women have a steady income without having to sell their own bodies. So in that we could be of good use and bought half of the store empty!

After painting we were in luck. Songkran was going on, so we are being welcomed with some ice cold water. So we enjoyed the day with the neighbours around us. Fridaynight we were invited to go to Sophia to have diner. She is one of our contactpersons and we are so happy we got to know her. She shared her testimony with us and we shared a lovely evening together with her family. Together with her husband we made ourselves ready for the next weekend which was streetoutreach. Our next challenge for Songkran. We bought waterbottles and put stickers on which said 'Jesus loves you'. Especially in a country with many different religions we have to start with simple messages. So we did!

The whole weekend went by so quickly! We have been wet voor three days, but it was all worth it. We had the change to talk to some people. Sometimes you don't know what the effect is. But we trust on God that He will continue stretching out to these people. Because we work together with Him.

Because of all the work we have done it was so nice to have a free day. Without knowing we worked for seven days straight. But our leaders take really good care of us, so the free day was heaven!

What has been a awesome ministery but also really a challenge was visiting the red light district. It feels like actually going into enemy territory. So we did al lot of intercession before hand and prayed for protection everytime we go in. Together with Jesus we go into these streets en hope to be a light for the people there. Past thusday and wednesday we had the change to go without supervision of our contactpersons. Which was pretty excited and it also gave good results. There were women who open to talk. Ofcourse you have to buy a drink (non-alcoholic ofcourse ;-)) otherwise it will cost her money and the women are being watched carefully. But it was so encouraging for us to be a encouragement for them. The beautiful part was that in the team we came to the conclusion that each on of us has their own task in the team. Some stayed outside the street to do intercession, so the whole team there was prayer when the teams were inside. Within the teams who went inside we had our talkers and some who observed. To figure this out was not easy, but we try again every time. That feels like being coached by God actually which is awesome. He shows us if we are ready, or when we go to fast for our own good, we can trust on Him to speak or when He simply wants to show you something. It is a awesome ministery to work in and in Pattaya we will be doing this again.

At the moment we are giving our last teaching day at the school. We enjoyed every moment with the kids. This morning we even got a beautiful goodbye from them all in English!! The days go by quickly, it's already the third week here and even the last couple of days here in Bangkok. The next week looks like this:

Tomorrow (saturday) we are leaving with the kids for Youthcamp in Pattaya. Which is pretty funny because that is actually our third place to go, but now we will be there sooner. It's a 2 hour drive by bus from Bangkok. In Pattaya we have the change to go to the beach, have a fun couple of days with the kids and there are even 17 people being baptised here in the sea! Sunday we will return to Bangkok were we have until mondayafternoon to pack our stuff and get ready to go to Chiang Rai!


Prayerpoints and things to be thankfull for:

• The people we have met here in Bangkok and that we may caring them with us in our hearts.
• That we are aware of the spirtual battle going on in our thoughts and how we can fight against this.
• The fact that we are being moulded personally and teamwise by God.

Hoi allemaal,

Na een week weer een nieuwe update. We zijn maar een week verder, maar er zijn al zo veel dingen gebeurd. Check ook even de link voor de foto's want die zijn ook weer vernieuwd ( https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/FirstWeeksInThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNTF9bi9tf_adQ&feat=directlink )

Vandaag is de 1e dag van Songkran: Het begin van een nieuw jaar in Thailand! En dat vieren ze door middel van een waterfestival. We waren door vele al helemaal voorbereid dat we helemaal zeiknat zouden worden, maar we hebben er nog niks van gemerkt. Aan de foto's die gaan komen zul je vast wel zien of dat ook zo gebleven is ;-).

Bij vorige week woensdag waren we gebleven. De eerste twee dagen in ons nieuwe verblijf zijn we voornamelijk op de school geweest. Daar hebben we in de ochtend Engelse les gegeven aan de kinderen die echt amper engels kunnen dus dat is zeker wel even een uitdaging. Je wil ze natuurlijk zo veel mogelijk leren, maar het moet ook wel een beetje leuk blijven voor de kinderen. In de middag mochten we ook programma leiden. De eerste paar uur spelletjes en liedjes en daarna knutselen en lekker creatief zijn. Dit verliep erg goed en vooral heel leuk om met die kinderen liedjes te zingen met bewegingen erbij!

Na die twee dagen waren de kinderen vrij, want het paasweekend stond voor de deur. Heer raar om met die tijd in het buitenland te zijn. Maar samen met ons team hebben we er een hele fijne tijd van gemaakt. We zijn zelfs op goede vrijdag zowel naar vluchtingen als in 'the red light district' geweest, wat heftig was maar goed om te beseffen hoe de situatie hier in elkaar zit. Op zaterdag zijn we overdag naar een familie geweest die allen geinfecteerd waren met het HIV virus. Vooral de vrouw (22jaar!) was er erg aan toe. Heel naar om te beseffen dat er medicijnen zijn om een redelijk normaal leven te kunnen leiden, maar velen weten er niet van af of het is te duur. Ook hier werden we even goed wakker geschud. Toch hebben we hier een mooie tijd kunnen hebben met gebed en aanbidding naast het bed van de vrouw. 's Avonds zijn we naar een internationale kerk van onze contactpersoon geweest. Heel erg gaaf en lekker Amerikaans sfeertje! Fijn om zelf te kunnen opladen en met God alles te delen wat we de afgelopen week al hebben meegemaakt.

Wie had dat gedacht dat we met pasen in Bangkok zouden rondlopen! Wij niet, maar toch is het zo! En het is zo gaaf om te zien dat in al die armoede en rottigheid die we soms tegenkomen er mensen werken die lijken op Jezus. Die met liefde en bewogenheid relaties met mensen aangaan die door de samenleving aan de kant worden gezet. Heel gaaf!

Paaszondag hebben we heerlijk teamtijd gehad en samen pasen kunnen vieren met worship, bidden en een heerlijk ontbijtje! De rest van de dag waren we vrij om even lekker te kunnen genieten.

Maandag zijn we naar een andere vluchtelingenfamilie geweest. Het was een mevrouw die wel voor 3 families tegelijkertijd zorgde. Er liepen we minstens 8 kinderen rond in het huis! Bijna iedereen was gevlucht vanwege het risico in hun land omdat ze christelijk waren. Huis, land, alles kapot gemaakt. Ze hadden niks meer. Heel fijn om deze mensen te mogen bemoeidingen en om met de kinderen te spelen, maar ook zeker wel moeilijk om dan weer weg te gaan. We hopen dat jullie ook willen bidden voor de vluchtelingen in dit land. Hun situatie lijkt uitzichtloos en soms is het lang wachten in angst, maar deze mensen zetten door, helpen elkaar en houden vast aan waar ze in geloven!

Dan zijn we alweer aangekomen bij dinsdag en woensdag. Twee dagen dat we weer les mochten geven op de school! Zowel Engels als liedjes, spelletjes en knutselen. Waterflessen voetbal hebben we uitgevonden, vinden ze erg leuk. Maar ook het lied Days of Elijah valt goed in de smaak. Hopelijk kunnen we die een keer filmen en uploaden!

Zo genoeg voor deze week! Veel leesplezier toegewenst en tot volgende week!

De liefste groetjes,

Het Mercy en Justice Team

Hey everybody!

After a week a new update! It's just one week further, but already so many things have happend. New photo's have been posted, so take a look ( https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/FirstWeeksInThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNTF9bi9tf_adQ&feat=directlink )

Today Songkran will begin: New Year in Thailand! They celebrate it with a waterfestival! They told us we should be prepared because they would be throwing water everywhere. But so far we didn't noticed. Check the pictures to see if this will stay the same ;-).

The last update was of last wednesday. De first two days in our new home, we've been mostly at the school. In de morning we could teach the kids English, who could barely say a whole sentence in English. So this is a challenge, but fun. You want the kids to learn as much as possible, but it also has to be a little bit fun for them. In the afternoon we could also lead the programme. Which was games, songs and crafts. This went very well and it was especially fun to sing songs with the kids which had a lot of movements.

After these two days the kids were free from school, because it's Easterweekend! Very strange to be out of the country for this holiday. But together with our team we made it a special time. Good friday we even went to a refugeefamily as one of the red light districts here. On saturday during the day we went to a family who were al infected the HIV virus. Especially the woman of 22 years old was in pretty bad shape. Very sad to realise that with medicines they could live a normal live. But many don't know where to get it or it's to expensive. This was a good wake up call for us. But still we had a really awesome time of worship and prayer next to the bed of the woman. In the night we went to a international church of our contactperson. Really good and very American, so a lot felt right at home. It was nice to recharge and share everything with God what had happend the past week.

Who would have thought that we would be in Bangkok with Easter. It is so cool to see that in all the bad things and poverty we see people who look and act like Jesus. They start relationships with real love and compassion with people who are but aside by society. Awesome!

On Eastersundag we had a lovely teammeeting and celebrated Easter together with worship, praying and a lovely breakfast. The rest of the day we were off to enjoy!

On monday we went to another refugeefamily. There was a woman who takes care of 3 families at ones. There were at least 8 kids running around. Almost everybody there were fled because they were in danger in their own country because they were Christian. Their home, land, everything was destroyed. They had nothing left. We had the change to encourage them en to play with all the kids. Then ofcourse it is hard to leave again. We are hoping you all could pray for the refugees in Thailand. Their situation seems lost and sometimes they have to wait a long time in fear, but these people purservere, they help each other and they hold on in what they believe!

Then we arrived at thusday and wednesday. Two days of teaching again at the school. English lessons as well as songs, games and crafts. Waterbottle soccer was something they really enjoyed. But also the Days of Elijah was something they wanted to do over and over again. Hopefully next time we can film it!

So this is enough for this week. Enjoy reading and untill next week!

Lot's of love,

The Mercy and Justice Team