Being Gods Hands and Feet !

Scroll down for English translation!


Link for pictures: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/PattayaThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPnF_5m3i_Tq4AE&feat=directlink

De laatste loodjes

Ondertussen zijn we al weer 10 dagen in Pattaya. De hele reis ging eigenlijk best snel en vroeg in de ochtend werden we al opgehaald door onze contactpersoon van het Mercy Center. Voor in Pattaya is dit onze prioriteit met dienen. Het is een christelijk kinderhuis voor kinderen die van de straat zijn gehaald vanwege verwaarlozing of omdat het weeskinderen zijn. De allereerste keer dat we de kinderen zagen zei al genoeg voor ons. We kenden ze nog maar net of ze hingen al helemaal tegen ons aan. Ze hebben echt veel liefde en aandacht nodig, wat ze krijgen in het huis. De meeste kinderen hebben geen ouders of in ieder geval geen vader. Dus wat heeft de staff gedaan. Het huis heet ‘ons Vaders huis’. Dus wanneer de kinderen van school komen kunnen ze in ieder geval zeggen dat ze naar hun Vaders huis gaan.

Vaak gedurende de dag zijn wij in Ons Vaders Huis om te staff te helpen met het bezig houden van de kinderen. Het mooie aan de christelijke organisaties hier in Pattaya is dat ze elkaar echt gevonden hebben. Ze werken veel samen of verlenen hulp aan elkaar. Voor ons een grote kans want zo heeft het Mercy Center ons in contact kunnen brengen met het Tamar Centre. Een organisatie die alles in haar werk stelt om vrouwen uit de bars te krijgen in Pattaya. Wij dachten alles al gezien te hebben hier in Bangkok, maar ook hier zijn ontiegelijk veel bars. En het is veel minder verscholen dan in Bangkok. Elke straat naar het strand heeft alleen maar bars met ontzettend veel meisjes of jongens die hun lichaam verkopen aan voornamelijk buitenlandse mannen. Ons werk is hetzelfde als in Bangkok alleen wat meer gedetailleerd: We praten met de meiden, we bouwen relaties, spelen spelletjes met ze (pool, jenga) en we mogen ze ook uitnodigen voor Engelse les wat gegeven wordt in Tamar Centre elke week. Wanneer ze geïnteresseerd zijn mochten we ze ook uitnodigen voor een ‘feest avond’. Wanneer dit het geval wat dan zou het Tamar Centre ze ‘vrijkopen’ voor een avond en met ze een gezellig avond hebben met eten, spelletjes en liedjes. 

Verder zijn onze weken gevuld met spannende dingen. Het volgende stuk is altijd leuk voor de ouders om te lezen: We zijn naar de gevangenis geweest! Gelukkig zaten we aan de goede kant van tralies, al zijn we ook 1x echt helemaal naar binnen gegaan. Elke Dinsdag en Donderdag hadden we de kans om zowel naar de gevangenis te gaan als naar de sloppenwijken.

De gevangenissen die we bezochten waren bewaringscellen. De mensen moesten daarin wachten totdat hun proces verder ging. Dit kon tot een week of iets langer duren. Verwacht nu niet de gevangenis die we in Nederland hebben. De grootte was twee keer zo klein en er zaten wel 10 x meer mensen in dan we gewend waren. Dat was dus zeker wel even een shock de eerste keer. Wanneer we daar waren deelden we water en brood uit, omdat ze daar op een dag weinig kregen en het was daar zo warm! Als mensen het wilden, hebben we voor ze gebeden. Soms was het wel even schrikken, zo zie je ineens een moeder met een klein kind daar of een buitenlander (wat blanke man inhoudt). Maar vaak waren het gewoon Thaise mannen en vrouwen. We hebben al heftige ervaringen gehad daar: aanbidding midden in de cell en mensen die Jezus aangenomen hebben. Dit alles doen we omdat we die mensen ook Hoop willen geven en een betere toekomst.

Om de sloppenwijken te bezoeken is ook een ervaring. Maar wat je verwacht is de waarheid. Het zit recht naast mooie hotels of grote huizen. Allemaal houten hutjes naast elkaar met een hoop vuilnis. Mercy Center brengt hun eten (rijst, noodles, olie, sardientjes en wat te drinken). Ze proberen zo veel mogelijk vuilnis te verbranden om het zo schoon mogelijk te houden. De mensen die daar wonen hebben echt een gezicht dat een verhaal verteld, in alle lijnen zit wel een ervaring. Wat het best zielig maakt soms. Gelukkig vinden we hoop overal waar we komen, zo ook hier. In een van de sloppenwijken zijn ze een kerk begonnen. Er is daar een vrijwilliger die daar woont, om de mensen te helpen overleven en sterk te blijven. Echt heel krachtig om te zien. Het toffe is dat aankomende Zondag wij de kans hebben om mee te helpen met de dienst. We zullen er gaan preken, de aanbidding leiden en kinderactiviteiten opzetten.

God heeft ons echt gezegend in deze plek. Een van de dingen die we gebeden hebben in de 24uurs gebedsdag was dat Hij de mensen klaar zou maken op deze plek en dat we mensen mochten aanraken. We hebben al vanaf het begin gemerkt dat we hier met veel ongelovige mensen hetzelfde werk mogen doen en hopelijk echt als getuigenis mogen rondlopen. Met hun praten, ervaringen delen en gewoon naast hen leven elke dag heeft hopelijk een effect op hun wat alleen maar positief kan zijn.

Het is nu nog maar twee weken, voordat we weer vertrekken naar Nederland. Willen jullie alsjeblieft bidden voor doorzettingsvermogen en enthousiasme voor de laatste weken. Ook voor kracht en energie, ons team is erg moe. Maar we blijven vasthouden, want het is Hij die ons elke dag weer opnieuw de kracht zal geven om door te gaan!

English translation

The last mile

In the meantime we are already 10 days in Pattaya. De whole trip from Chiang Rai to Pattaya went well and quick, and early in the morning we were pickup by our contactperson from Mercy Center.

This is our first priority ministry. It is a Christian children’s home for kids who’ve been pick off the street because of neglect or because they are orphans. The first time we saw the kids was already a statement, most of them were hanging on to us when we barely knew them. They all need a lot of love and attention. Which they get in the home. Most of the kids don’t have parents or at least no father. So they called the home ‘our Fathers house. So when the kids are at the school at the end of the day they can at least say that they are going to their Fathers house.

So mostly during the days we are at Our Fathers House, helping the staff with entertaining the children. The cool thing about the Christian organizations here is that the really found each other. So a lot are working together. For us a great opportunity because the Mercy Center could bring us in contact with our next ministry Tamar Centre. A organization which puts all her work in getting women out of the bars here in Pattaya. We already thought we saw everything in Bangkok, but here there are also a lot of bars! And it’s much less hidden than it was in Bangkok. Every street to the beach is a bar street who has many many girls or boys there selling their bodies to mostly foreign men. Our job is the same as in Bangkok but with a little bit more detail: We talk to the girls, make relationship, play games (pool, jenga) with them and we can invite them for English lessons given every week. When they are interested we could also invite them to a ‘party evening’. In that case Tamar Centre would ‘buy’ them free for the evening and have a nice evening with food, games and songs. 

Further our weeks are filled up with exciting stuff. The next part is nice for parents to read: We went to prison!! Luckily we were on the good side of the bars. Every Tuesday and Thursday we are able to go as well to prison for a ministry as to the slums.

The prisons we visit are holding cells. People have to wait there until their process continues. Which can take up to a week. Now don’t expect a prison as we have in Holland. The size is twice as small here en there are probably 10 times more people in it! The first time you are really like.. wauwh. We were there to hand out water and bread because they don’t get much there and it is so hot! If people were willing we would pray for them. Sometimes it’s a bit shocking, you would see a mother with her small kid or a foreigner there. But mostly they are all Thai women and men. We’ve already had quite the experiences there; singing worship in the prison and people getting saved! All because we try to give them Hope and a better future.

The slums is also a experience on it’s own. What you already suspect is the truth. It is right next to beautiful hotels or big houses. All wooden shacks, clustered together with a lot of trash hanging around. Mercy Center brings them food as in rice, noodles, oil, sardines and something to drink. They try to burn as much trash a possible so it stays as clean as it can be there. The people really have a story written on their face, in all their lines. Which makes it really sad sometimes. Luckily everywhere we go, we have found hope somewhere. Also in this place. In a slum they started a church. There is a volunteer living there, helping the people to survive and stay strong! Powerful to see! And the cool thing is, on Sunday are we able to go there and help with the service. We will do the preaching, the worship and have kids activities.

God really has blessed us in this place. One of the things we have prayed for in the 24 hours prayer day is that He would make people ready in this place and that we could touch people. From the beginning we have noticed that we are able to work with a lot of non-believers, doing all the same ministries and really being a testimony for them. To talk with them, share experiences and to live with them every day has hopefully a strong effect on them which can only be positive.

It’s only two weeks from now, before we leave to go back to Holland. Please pray for endurance and enthusiasm for the last weeks. Also for strength and energy because everybody is really tired. But we keep holding on because it is He who will give us the strength every single day!