Scroll down for English translation!


Link for pictures: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/PattayaThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPnF_5m3i_Tq4AE&feat=directlink

De laatste loodjes

Ondertussen zijn we al weer 10 dagen in Pattaya. De hele reis ging eigenlijk best snel en vroeg in de ochtend werden we al opgehaald door onze contactpersoon van het Mercy Center. Voor in Pattaya is dit onze prioriteit met dienen. Het is een christelijk kinderhuis voor kinderen die van de straat zijn gehaald vanwege verwaarlozing of omdat het weeskinderen zijn. De allereerste keer dat we de kinderen zagen zei al genoeg voor ons. We kenden ze nog maar net of ze hingen al helemaal tegen ons aan. Ze hebben echt veel liefde en aandacht nodig, wat ze krijgen in het huis. De meeste kinderen hebben geen ouders of in ieder geval geen vader. Dus wat heeft de staff gedaan. Het huis heet ‘ons Vaders huis’. Dus wanneer de kinderen van school komen kunnen ze in ieder geval zeggen dat ze naar hun Vaders huis gaan.

Vaak gedurende de dag zijn wij in Ons Vaders Huis om te staff te helpen met het bezig houden van de kinderen. Het mooie aan de christelijke organisaties hier in Pattaya is dat ze elkaar echt gevonden hebben. Ze werken veel samen of verlenen hulp aan elkaar. Voor ons een grote kans want zo heeft het Mercy Center ons in contact kunnen brengen met het Tamar Centre. Een organisatie die alles in haar werk stelt om vrouwen uit de bars te krijgen in Pattaya. Wij dachten alles al gezien te hebben hier in Bangkok, maar ook hier zijn ontiegelijk veel bars. En het is veel minder verscholen dan in Bangkok. Elke straat naar het strand heeft alleen maar bars met ontzettend veel meisjes of jongens die hun lichaam verkopen aan voornamelijk buitenlandse mannen. Ons werk is hetzelfde als in Bangkok alleen wat meer gedetailleerd: We praten met de meiden, we bouwen relaties, spelen spelletjes met ze (pool, jenga) en we mogen ze ook uitnodigen voor Engelse les wat gegeven wordt in Tamar Centre elke week. Wanneer ze geïnteresseerd zijn mochten we ze ook uitnodigen voor een ‘feest avond’. Wanneer dit het geval wat dan zou het Tamar Centre ze ‘vrijkopen’ voor een avond en met ze een gezellig avond hebben met eten, spelletjes en liedjes. 

Verder zijn onze weken gevuld met spannende dingen. Het volgende stuk is altijd leuk voor de ouders om te lezen: We zijn naar de gevangenis geweest! Gelukkig zaten we aan de goede kant van tralies, al zijn we ook 1x echt helemaal naar binnen gegaan. Elke Dinsdag en Donderdag hadden we de kans om zowel naar de gevangenis te gaan als naar de sloppenwijken.

De gevangenissen die we bezochten waren bewaringscellen. De mensen moesten daarin wachten totdat hun proces verder ging. Dit kon tot een week of iets langer duren. Verwacht nu niet de gevangenis die we in Nederland hebben. De grootte was twee keer zo klein en er zaten wel 10 x meer mensen in dan we gewend waren. Dat was dus zeker wel even een shock de eerste keer. Wanneer we daar waren deelden we water en brood uit, omdat ze daar op een dag weinig kregen en het was daar zo warm! Als mensen het wilden, hebben we voor ze gebeden. Soms was het wel even schrikken, zo zie je ineens een moeder met een klein kind daar of een buitenlander (wat blanke man inhoudt). Maar vaak waren het gewoon Thaise mannen en vrouwen. We hebben al heftige ervaringen gehad daar: aanbidding midden in de cell en mensen die Jezus aangenomen hebben. Dit alles doen we omdat we die mensen ook Hoop willen geven en een betere toekomst.

Om de sloppenwijken te bezoeken is ook een ervaring. Maar wat je verwacht is de waarheid. Het zit recht naast mooie hotels of grote huizen. Allemaal houten hutjes naast elkaar met een hoop vuilnis. Mercy Center brengt hun eten (rijst, noodles, olie, sardientjes en wat te drinken). Ze proberen zo veel mogelijk vuilnis te verbranden om het zo schoon mogelijk te houden. De mensen die daar wonen hebben echt een gezicht dat een verhaal verteld, in alle lijnen zit wel een ervaring. Wat het best zielig maakt soms. Gelukkig vinden we hoop overal waar we komen, zo ook hier. In een van de sloppenwijken zijn ze een kerk begonnen. Er is daar een vrijwilliger die daar woont, om de mensen te helpen overleven en sterk te blijven. Echt heel krachtig om te zien. Het toffe is dat aankomende Zondag wij de kans hebben om mee te helpen met de dienst. We zullen er gaan preken, de aanbidding leiden en kinderactiviteiten opzetten.

God heeft ons echt gezegend in deze plek. Een van de dingen die we gebeden hebben in de 24uurs gebedsdag was dat Hij de mensen klaar zou maken op deze plek en dat we mensen mochten aanraken. We hebben al vanaf het begin gemerkt dat we hier met veel ongelovige mensen hetzelfde werk mogen doen en hopelijk echt als getuigenis mogen rondlopen. Met hun praten, ervaringen delen en gewoon naast hen leven elke dag heeft hopelijk een effect op hun wat alleen maar positief kan zijn.

Het is nu nog maar twee weken, voordat we weer vertrekken naar Nederland. Willen jullie alsjeblieft bidden voor doorzettingsvermogen en enthousiasme voor de laatste weken. Ook voor kracht en energie, ons team is erg moe. Maar we blijven vasthouden, want het is Hij die ons elke dag weer opnieuw de kracht zal geven om door te gaan!

English translation

The last mile

In the meantime we are already 10 days in Pattaya. De whole trip from Chiang Rai to Pattaya went well and quick, and early in the morning we were pickup by our contactperson from Mercy Center.

This is our first priority ministry. It is a Christian children’s home for kids who’ve been pick off the street because of neglect or because they are orphans. The first time we saw the kids was already a statement, most of them were hanging on to us when we barely knew them. They all need a lot of love and attention. Which they get in the home. Most of the kids don’t have parents or at least no father. So they called the home ‘our Fathers house. So when the kids are at the school at the end of the day they can at least say that they are going to their Fathers house.

So mostly during the days we are at Our Fathers House, helping the staff with entertaining the children. The cool thing about the Christian organizations here is that the really found each other. So a lot are working together. For us a great opportunity because the Mercy Center could bring us in contact with our next ministry Tamar Centre. A organization which puts all her work in getting women out of the bars here in Pattaya. We already thought we saw everything in Bangkok, but here there are also a lot of bars! And it’s much less hidden than it was in Bangkok. Every street to the beach is a bar street who has many many girls or boys there selling their bodies to mostly foreign men. Our job is the same as in Bangkok but with a little bit more detail: We talk to the girls, make relationship, play games (pool, jenga) with them and we can invite them for English lessons given every week. When they are interested we could also invite them to a ‘party evening’. In that case Tamar Centre would ‘buy’ them free for the evening and have a nice evening with food, games and songs. 

Further our weeks are filled up with exciting stuff. The next part is nice for parents to read: We went to prison!! Luckily we were on the good side of the bars. Every Tuesday and Thursday we are able to go as well to prison for a ministry as to the slums.

The prisons we visit are holding cells. People have to wait there until their process continues. Which can take up to a week. Now don’t expect a prison as we have in Holland. The size is twice as small here en there are probably 10 times more people in it! The first time you are really like.. wauwh. We were there to hand out water and bread because they don’t get much there and it is so hot! If people were willing we would pray for them. Sometimes it’s a bit shocking, you would see a mother with her small kid or a foreigner there. But mostly they are all Thai women and men. We’ve already had quite the experiences there; singing worship in the prison and people getting saved! All because we try to give them Hope and a better future.

The slums is also a experience on it’s own. What you already suspect is the truth. It is right next to beautiful hotels or big houses. All wooden shacks, clustered together with a lot of trash hanging around. Mercy Center brings them food as in rice, noodles, oil, sardines and something to drink. They try to burn as much trash a possible so it stays as clean as it can be there. The people really have a story written on their face, in all their lines. Which makes it really sad sometimes. Luckily everywhere we go, we have found hope somewhere. Also in this place. In a slum they started a church. There is a volunteer living there, helping the people to survive and stay strong! Powerful to see! And the cool thing is, on Sunday are we able to go there and help with the service. We will do the preaching, the worship and have kids activities.

God really has blessed us in this place. One of the things we have prayed for in the 24 hours prayer day is that He would make people ready in this place and that we could touch people. From the beginning we have noticed that we are able to work with a lot of non-believers, doing all the same ministries and really being a testimony for them. To talk with them, share experiences and to live with them every day has hopefully a strong effect on them which can only be positive.

It’s only two weeks from now, before we leave to go back to Holland. Please pray for endurance and enthusiasm for the last weeks. Also for strength and energy because everybody is really tired. But we keep holding on because it is He who will give us the strength every single day!

Scroll down for English translation!


Link for pictures: https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

Dahaag Chiang Rai

Na de korte blog van vorige week zal deze blog het zeker goed maken. Er zijn al weer een hoop nieuwe foto’s geupload dus vergeet niet te kijken! Zo kunnen jullie zien hoe we onze laatste week hier in Chiang Rai beleefd hebben. Dinsdag de 15^e hebben we weer een leuke busrit gepland van ongeveer 15 uur. Als het net zo’n luxe bus was als de vorige keer dan komt het zeker goed.

Aan de ene kant zijn we verdrietig omdat we deze plek gaan verlaten. De natuur is hier ontzettend mooi en hier hebben we dan ook vol op van kunnen genieten. Het is hier heerlijk rustig (wanneer je al het blaffen van de honden en de hanen niet meerekent ;-). Maar aan de andere kant zijn we ook zeker enthousiast om naar Pattaya te gaan. Niet vanwege al het toerisme en het strand.. okay misschien een beetje, maar ook voor de nieuwe bedieningen en de nieuwe mensen die we zullen ontmoeten.

De bedieningen die we hier in Chiang Rai gedaan hebben waren zeer verschillend, wat ten smaak viel in het team. Het enige probleem is dat we soms toch tegen wat communicatie problemen aanliepen. Onze dagprogramma veranderde nog wel eens wat ons team dwong om zo flexibel mogelijk te zijn. We moesten echt in ons hoofd houden dat we hier waren om Gods werk te doen en niet een eigen plaatje ervan te maken. Er was bijvoorbeeld een incident waarbij we ons voorbereid hadden om een hele dag een kinderprogramma te leiden. Daar aangekomen kregen we niet eens te kans om de kinderen te zien (wat overigens heel begrijpelijk was), maar we mochten praten met de leiders van de school en voor hun bidden. Wat natuurlijk ook mooi was, maar anders dan verwacht. Hierdoor leren we wel om onze focus op Hem te houden, zodat hij ons kan laten zien wat Hij voor deze dag in de aanbieding heeft. We doen namelijk alles voor Zijn glory, dus we zouden nooit teleurgesteld hoeven te zijn.

Om naar elke bediening te kunnen, gingen we altijd in onze mooie pickup truck. Deze ritjes duren vaak een tijdje (30min. – two hours), maar zowel voorin als achterin de truck was het altijd gezellig. We kunnen heerlijk genieten van de natuur; we hebben veel bergen gezien waar we doorheen gereden zijn om bij ‘hill tribes’ aan te komen. Het was ook een perfecte tijd om gewoon lekker worship te houden en God te aanbidden.

In de afgelopen week hebben we het volgende gedaan:

-          We hebben een opvanghuis voor kinderen bezocht die geïnfecteerd waren met HIV+

-          We zijn naar de Chiang Rai YWAM base geweest en hebben geholpen met tuinieren, wat ons een   paar mooie blaren gaf.

-          We hebben een opvanghuis bezocht voor vrouwen die misbruikt zijn.

-          We hebben een kerk bezocht, hoog in de bergen met christenen die in de zogenaamde hill tribes wonen. Daar mochten we een uur zondagsschool met de kinderen vullen, Rachel heeft daar een krachtige getuigenis gegeven en Elise volgende haar op met haar eerste preek! Na de kerk hadden we de kans om te bidden voor mensen uit de kerk die in een auto ongeluk gehad hadden. Vervolgens hebben we geluncht bij andere mensen uit de hill tribe. Zeker een gezegende dag.

Onze grote dagtrip in Chiang Rai was wanneer we naar een school gingen, hoog in de Bergen om mee te helpen met een jeugdkamp. Ze hadden ons verteld dat we een programma mochten leiden voor 100 kinderen. Daar aangekomen kwamen we er achter dat er wel 500 kinderen aanwezig waren. Gelukkig konden wij ook meedraaien met het programma van de school zelf. We hebben hier de kans gehad om ons drama en dans te laten zien, wat ontzettend cool was. Dit was onze grootste publiek tot nu toe! Alleen recht voordat we ons drama wilde beginnen, kregen het team te maken met geestelijke strijd. Er was iets in het programma wat voor Thaise cultuur vrij normaal is, maar de westerse cultuur en vooral christenen zien dit als iets onnatuurlijks. Het was echt minuten voordat we zouden opgaan voor dit grote publiek. Iemand probeerde ons zeker bang te maken. Maar we hebben volgehouden, we hebben gebeden en voorbede gedaan en we zijn er gaan staan en toch ons drama opgevoerd. Gedurende de drama werd het steeds stiller en stiller en aan het einde kregen we een groot applaus. Dus we hopen en bidden echt dat het zeker veel harten geraakt heeft.

Momenteel zijn dit belangrijke gebedspunten voor ons team:

-          Dat de Thaise cultuur mag veranderen. Mannen zijn hier opgevoed om zich veel vrouwelijker te gedragen dan gezond is. Zelfs als ze het zelf niet willen, word het soms van ze gevraagd.

-          Dat we kracht mogen krijgen om te blijven op staan tegen geestelijke strijd.

-          Bid voor meer vuur en passie in het team.

-          Om een goede focus te hebben op Hem in plaats van onze eigen plannen te maken.

Van zondag tot maandag, onze laatste paar dagen in Chiang Rai hebben we een 24uurs gebedstijd ingelast. We hadden veel punten waar we graag voor wilde bidden. Ook voor de geestelijke strijd die we ervaren hebben, vonden we dit een goede zet om te doen. Het is een mooie tijd geweest voor ons team maar ook individueel. Natuurlijk helpt het heel erg dat we hier een aparte boomhut voor konden gebruiken.

Onze focus is op God en we willen dat Hij ons leidt. Om tijd met Hem te besteden en still te zijn voor Hem, geeft het Hem de ruimte om ons te leiden en om tegen ons te spreken.

Dank jullie allen voor jullie gebed voor ons team en voor jullie betrokkenheid. Maar we hebben nog steeds een maand te gaan, waarin we alles zullen geven wat we hebben!

Bye Bye Chiang Rai

After the short blog of last week this blog will make it right ;-). A lot of new pictures have been uploaded! So see how we have spend the last week here in Chiang Rai. Thusday the 15th we have another fancy bus ride planned of around 15 hours. As it is as luxurious as the way over here we will be just fine.

At one hand we are sad for leaving this place. The nature is amazing and we were able to enjoy a lot of that. It is quiet here (if you don’t calculate the dogs and roosters with that). But at the other hand we are excited to go to Pattaya. Not because of all the tourisme and the beach.. okay maybe a little bit, but there are new ministries we can do and new people we can meet!

The ministries we did here in Chiang Rai were very diverse, we liked that. Only sometimes we kept stumbling over communication problems. Our schedule during the day changed sometimes which forces the team to be as flexible as possible. We really have to keep in mind that we are here to do Gods work and not work we would like to do. For instance it happened that we had prepared a whole program for the day and that we weren’t even able to see the kids but only talk to the leaders and pray for them. Which was also very interesting but disappointing at some times. But because of that we learn to keep our focus on Him, so He can show us what He has in store for us today. Because everything we do is for His glory, so why be disappointed?

To go to every ministry we drive there in our nice pickup truck. The trips take a long time, but we have fun together. We can enjoy nature; a lot of mountains we go through to get to villages, but also just having worship time in the truck helps us to stay focused.

In the past week we have done the following:

-          We have visited a children’s home who are infected by HIV+

-          We have been to the Chiang Rai YWAM base and helped with some gardening which gave us some nice blisters.

-          We visited a shelter for women who have been abused

-          We visited a church up in the mountains for hill tribe Christians. We were able to do Sunday school for an hour with very shy kids, Elise did her first preaching there and Rachel shared a very powerful testimony! After church we had the chance to pray for people who got in a car accident and to have lunch with other hill tribe people. Really a blessing day!

Our big outing for Chiang Rai was going to a school up in the mountains where there was a Youth camp going on. They told us we had to make a program for 100 kids. When we arrived we got told that there were over 500 children there. Luckily we could adapt to their program. But we had the chance to show as well our drama as our dance, which was our biggest crowd so far! Right before we did our drama we really experienced some heavy spiritual warfare. The Thai culture is different in many ways and because of that we see a lot of things that for us are not normal. But it was minutes before we would go up to do our drama for that many people. Somebody really tried to scare us. But we stood our ground, we prayed and did intercession, and we got up and did our drama anyway. While we played out our drama it became more and more quiet in the room and at the end we got a big applause. We hope that it really touched a lot of hearts.

These are big prayer points for our team right now:

-          Thai culture to change. Men here are raised up to act very feminine, even when they don’t want to.

-          Giving us strength to stand up against spiritual warfare.

-          Pray for more fire and passion

-          To keep a straight focus on Him in stead of making our own plans.

From Sunday until Monday, our last couple of days in Chiang Rai we held a 24 hours prayer time. We just had a lot of points we wanted to focus on and because of spiritual battle most of us experience, 24 hours was a good time to start with. That time has been really good for the team and individually. Of course it helps that we have a separated tree house which we can use for this.

Our focus is on God and we want Him to guide us. To spend time with Him and be quiet for Him we give Him the space to guide us and to speak to us.

Thank you all for praying for our team and being involved. But we still have a month to go and we will give it our all!

https://picasaweb.google.com/115679105172514355989/ChiangRaiThailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOi1j-fW6pG8pgE&feat=directlink

New photo's have been uploaded!

Already a week has gone by. Still enjoying Chiang Rai a lot! But we also had a chance this week to go to Chiang Mai for a real Thai wedding. It was a friend of our translator. Really cool to experience :). We've also had the change to visit our first village here. The people are so friendly and it is really nice to play with the kids. Because a lot of them work already, so it is nice for them to relax. In the meantime some of the kids in our house have arrived from their villages. They live with us on the property and we get to spend a lot of time with them doing bible study in the morning, teaching them English at night and in between they even help painting or making lunch. Real hard workers.

You can also see some pictures of queensday. Even in Thailand we are still proud to be a dutchie. We had orange food that day, painted our faces with our flag, but the funny thing was that only the foreigners thought of bringing a orange shirt.

Miranda (our pastoral visit) has arrived the second of May. We were very pleased to see her, but also because she brought mail from Heidebeek. Everybody got a stack of letters. So with this we wanna say thank you all so much for sending something and thinking of us.

Everything is going great. Coming up is visiting some more villages and hopefully finally riding a elephant! Margrets birthday is sunday, so don't forget! We will do some more teaching and having fellowship with this family.

Enjoy the pictures